آنکه احساس مرا نشنید و رفت
بهترین آواز من را چید و رفت
آنکه از متن قشنگ شعر من
طرح لبخند مرا دزدید و رفت
آنکه با تنهایی من سر نکرد
از سکوت چشم من ترسید و رفت
آنکه او شیرین ترین افسانه بود
یک شبی در خواب من تابید و رفت
مثل یک دلشوره مبهم و گنگ
حسرتی تازه به من بخشید و رفت
با من و در من همیشه زنده است
گر چه بر احساس من خندید و رفــت!!

|